Mensen
hebben zowel behoefte aan de expressie van hun individualiteit als aan
de veiligheid van het noaberschap. De bekende behoeftepiramide van
Maslow verwijst o.a. al naar het belang van sociale ontplooiing.
Sociale samenhang staat in deze tijd echter onder druk en de mantelzorg
dreigt overbelast te raken door een gebrek aan deelnemers. Kinderopvang
is niet altijd eenvoudig te realiseren. Er is in veel wijken een
onnodige mismatch tussen mensen die elkaar willen helpen en mensen die
een of andere vorm van steun of samenwerking zoeken. Veel voorzieningen
worden versnipperd aangeboden, regelingen zijn de doelgroep onbekend,
dure professionele hulp verdringt goedkope en simpele burenhulp. De
binding met de woonomgeving neemt af. Eenzijdig samengestelde wijken
blijken in praktijk voor bewoners minder aantrekkelijk.