Mensen hebben zowel behoefte aan de expressie van hun individualiteit als aan de veiligheid van het noaberschap. De bekende behoeftepiramide van Maslow verwijst o.a. al naar het belang van sociale ontplooiing. Sociale samenhang staat in deze tijd echter onder druk en de mantelzorg dreigt overbelast te raken door een gebrek aan deelnemers. Kinderopvang is niet altijd eenvoudig te realiseren. Er is in veel wijken een onnodige mismatch tussen mensen die elkaar willen helpen en mensen die een of andere vorm van steun of samenwerking zoeken. Veel voorzieningen worden versnipperd aangeboden, regelingen zijn de doelgroep onbekend, dure professionele hulp verdringt goedkope en simpele burenhulp. De binding met de woonomgeving neemt af. Eenzijdig samengestelde wijken blijken in praktijk voor bewoners minder aantrekkelijk.